BDSM-verhalen: Een dag op de BDSM beurs met Cruel Reell

Een paar weken geleden ontdekte ik het account van de bekende meesteres Cruel Reell op Twitter. Ik volgde het account, bekeek haar video's en posts regelmatig.
Toen ik zag dat ze een slaaf zocht voor een workshop, zag ik dit als mijn grote kans.

Ik schreef haar en solliciteerde. Verrassend genoeg accepteerde ze mijn aanvraag. Ze koos mij voor haar workshop! Aangezien ik geen idee had hoe zoiets werkt, vroeg ik haar of ik een cadeautje voor haar mocht meenemen. Toen vertelde ze me haar favoriete parfum. Ik ging het dure parfum kopen en had het verpakt in een mooie doos. Helaas ben ik een beetje onhandig als het op zulke details aankomt.

De spanning stijgt

Ik was erg opgewonden over wat me te wachten stond. De nervositeit groeide gestaag. Ondertussen had ik een paar video's bekeken op je homepage. Er waren spanking, CBT en nog hardere video's. Plotseling werd ik een beetje bang. Ik had me vooraf beter moeten informeren. Maar nee, je kunt het, zei ik tegen mezelf.

Ik wilde niet terugkrabbelen. Het zou mijn eerste BDSM ervaring worden. Ik had mijn kennis alleen van video's. Zou de werkelijkheid hetzelfde zijn? Ondertussen heb ik wat geschreven met de grote Cruel Reell.

Ik hield haar op de hoogte van mijn voorbereidingen. Ik vertelde haar dat ik het parfum had gekocht en dat ik de halsband en de riem al klaar had liggen.

De dag kwam...

Eindelijk kwam de zondag. De Bullwhip workshop is geboekt. Ik wist niet eens wat bullwhip was! Ik was de hele dag al super nerveus. Ik had natuurlijk ook het cadeau, de halsband en de riem ingepakt. Ik heb mijn mooiste string aangetrokken.

En toen ging ik op weg naar de kermis. Ik was vol verwachting om rond te kijken op de beurs, Cruel Reell te ontmoeten en ook deel te nemen aan haar workshop. Maar ik was ook bang.

Op de beurs

Ik was nerveus. Had ik alles bij me? Cadeau, halsband, riem. Het was er allemaal. Dus keek ik wat rond op de beurs. Er was veel te ontdekken. Er waren BDSM-meubels, alleen al de aanblik ervan gaf me de kriebels. Er was een Andreaskruis. Tot nu toe dacht ik altijd dat het een spoorwegovergang was. Hier werd mij anders geleerd.

Mijn eerste live ontmoeting met de meesteres

Ik zag Cruel Reell op de bank zitten. Ze had haar sexy rijkleding aan. De nervositeit in mij steeg onmetelijk. Ik stelde me voor en stond op het punt mijn cadeau te overhandigen. Dit was mijn eerste fout!

Ze wees me erop dat men eerst de laarzen van de meesteres moet kussen. Ik deed wat me gezegd werd. Toen gaf ik haar mijn cadeau. Ze pakte het meteen uit en ik had geluk, het was de juiste.
Cruel stelde me een paar vragen. Sommige van hen zijn echt lastige, gênante vragen.
Nu was het tijd om ons uit te kleden. Ik mocht alleen mijn string aanhouden. Ze gaf me een T-shirt met de opdruk "Mijn veiligheidswoord is harder". Dat beviel me helemaal niet, het was tenslotte mijn eerste keer met een dominatrix.

Ik knielde en mijn dominatrix deed me de halsband om en haakte de riem vast. Nu was ik van haar!

De eerste keer bij St Andrew's Cross

Mevrouw Reell had nu zin om te spelen. Ze zei me dat er een grote BDSM speelkamer was op de beurs. Op de heenweg bedreigde ze me met wat ik daar zou meemaken. Eenmaal in de speelkamer bond ze me vast aan het Andreaskruis. Nu was er geen weg meer terug voor mij.

Oké, het was altijd al mijn droom. Maar in werkelijkheid is het altijd een beetje anders.
Ze pakte haar grote klinknagel peddel. De ene kant was glad en de andere kant had veel klinknagels. Ik hoopte dat ze de gladde kant zou gebruiken.

Zij begon en ik moest tellen. Toen we de tien bereikten, waren er natuurlijk een paar bonus slagen.

Ze was er blij mee en genoot er duidelijk van. Na een tijdje werd ik weer vrijgelaten en ik was opgelucht.
Mijn volgende taak was het desinfecteren van de peddel en het Andreaskruis.

Het was een openbare speelkamer, dus er moest speciale aandacht worden besteed aan de hygiëne. Daarna liepen we een paar rondjes om de kermis. Ik kon herstellen en mijn gezichtskleur kwam ook terug.

Dure frietjes

De meesteres had honger. We gingen naar buiten naar de patatkraam. Ik droeg nog steeds alleen mijn string met een T-shirt. Het was 3 graden buiten. Maar goed, als de Meesteres honger heeft, moet je er doorheen. Ik kocht haar een portie frietjes.

Een paar vielen er af. Reell beval me ze op te rapen en op te eten. Ik walgde een beetje, maar ik deed het.
We gingen terug naar binnen. Er waren een paar restjes van de frietjes voor mij. Ik had honger en dus at ik ze graag op.

Even later vertelde ze me de prijs van elk frietje. Afhankelijk van de grootte, waren er tot 10 slagen voor. Ik verloor mijn eetlust. Maar als je iets aangeboden kreeg van je meesteres, weigerde je niet. Dus mijn rekening van slagen werd groter en groter.

De kooi

We gingen terug naar de speelkamer die ik al kende. Nu was het tijd om de rekening weer te vereffenen. Ze stopte me in een kooi. Gemeen, men zou het hoofd daar ook kunnen vastzetten. De deur was gesloten.

Reell haalde de bekende peddel weer tevoorschijn. Helaas paste haar arm met peddel eigenlijk goed door de tralies. We werkten de slagen van de rekening nog eens door en ze liet me daarbij behoorlijk lijden. Ik wist niet zeker of ik het aankon. Maar ze was weer zichtbaar geamuseerd.

Eindelijk kwamen we bij nul. Maar Reell zou Reell niet zijn als er niet een paar bonus slagen op mijn testikels en penis waren met de genopte kant van de paddle.
Toen ze me uit de kooi bevrijdde, was ik echt opgelucht. We liepen terug door de eetzaal. Reell wilde weer uitgaan en ik moest mee.

Maar bij 3 graden was het niet zo erg voor mijn toch al dieprode billen om af te koelen.
We stopten even bij een fotoshoot. Daarna gingen we door naar verschillende stands met speeltjes, die ze even op mij testte. Ze gaf me de keuze. Een pak slaag of een stok kopen.

Ik wist dat mijn billen vandaag geen pak slaag meer zouden verdragen. Ik was blij dat ik de keuze had. Dus kocht ik de stok. Maar het pakte anders uit dan ik dacht. Reell wilde het even uitproberen. Dus moesten beide slaven hun T-shirts optillen zodat ze de stok op ons kon testen.

De tijd ging snel voorbij, nu stond alleen nog de bullwhip workshop op de lijst. Ik was het al vergeten. Of liever gezegd, ik was het helemaal vergeten...

Bullwhip Workshop

De Bullwhip Workshop vond plaats voor publiek. Of waren het alleen mensen die deel uitmaakten van de workshop? Ik weet het niet zeker. Alles draaide om me heen toen ik zag wat me te wachten stond. Bullwhip ... ja, het betekende dat ik meer slaag zou moeten verdragen.

Bullwhip is een zweep! Op de een of andere manier voelde ik me nu dicht bij tranen! Maar ik wilde mezelf ook niet de moed geven om op te geven. Nee, ik heb deze workshop ook dapper doorstaan.
Wrede Reell legde de zweep uit. Het werd getoond en zwaaide een beetje rond.

Ik mocht even pauzeren tot ze me in het midden van het podium plaatste. Ze liet me op mijn knieën gaan. Ik deed wat me bevolen werd. Nog voor de eerste klap begon ik te beven. Het was duidelijk dat mijn lichaam nu genoeg en geen kracht meer had. Mijn meesteres gaf er niet om.

Met een wrede glimlach op haar gezicht liet ze iedereen zien hoe je met de zweep moet slaan. De zweep sloeg om mijn lichaam, de pijn schoot door me heen en vrijwel meteen zaten er overeenkomstige striemen op mijn huid.
Het was een pijn die niet meteen wegging. Ik zou de wimpers een tijdje voelen. Ik was blij dat de tweede slaaf er nog was. Dus het was niet alleen ik die het allemaal moest doorstaan.

Het afscheid

De beursdag liep nu ten einde. Na de bullwhip workshop mocht ik vertrekken. Ze ontsloeg me. Ik had graag wat meer met haar gepraat, gewoon om bij te praten. Maar ze bleef volledig de harde dominatrix.

Een meesteres zonder verzachtende gevoelens. Dus ik heb nog wat gepraat met mijn "medeslaaf". De andere slaaf was al vol ervaring en had de hele zaak veel beter opgenomen dan ik. Het was goed om iemand te hebben om me daarna op te halen

Hier vind je meer spannende BDSM-verhalen.