Vandaag is een spannende dag hier op de boerderij. Een nieuwe jongedame heeft zich aangemeld en zal vandaag haar eerste dag bij ons doorbrengen. We zijn een speciale trainingsboerderij. Omdat we toekomstige ponymeisjes opleiden.
Ik zal zelfs in staat zijn om achterover te leunen en te ontspannen vandaag. Mijn vrouw zal de eerste stappen van de opleiding overnemen. Dus ik zal de twee dames aan het werk zien en ervan genieten.
Ze is in ieder geval punctueel. En ze ziet er goed uit. Want tot nu toe hebben we alleen geschreven en aan de telefoon gepraat. Mijn vrouw groet haar. Ze is net 20 jaar oud, slank en heeft een prachtige donkere manen. Zeker een ponymeisje waar je veel mee kunt doen. En zo te zien, doet mijn vrouw niet aan halve dingen.
Ze stuurt de dame direct naar de voorbereidingskamer en in de douche. Ik maak nu een paar gereedschappen klaar en zal dan de dames gezelschap houden.
De juiste kleding voor ons ponymeisje
Een paar minuten later volg ik de dames de kamer in. Het zicht doet mijn hart onmiddellijk sneller slaan. Ons ponymeisje knielt naakt op de vloer. Haar armen zijn al aan de achterkant samengebonden met een brede leren arm manchet. De armen zijn niet meer zichtbaar, de houding van het ponymeisje bijzonder rechtop.
Maar dat is niet alles. Want mijn vrouw is waarschijnlijk met een kleine zegen aan de training begonnen. Want het hoofd van de jongedame is begraven in de schoot van mijn vrouw, die met wijdbeense benen voor haar staat. Blijkbaar doet ons ponymeisje haar werk goed, want de borst van mijn vrouw stijgt en daalt.
Maar nu is het tijd om met de training te beginnen. Op een teken van mijn vrouw, pak ik de gag ball paarden bijt prop van de tafel die zij heeft neergelegd. Ik geef haar de knevel en pak het haar van het ponymeisje stevig vast. Er is een scherpe schreeuw, maar ik breng haar hoofd snel in de juiste positie.
Met vaardige vingers, doet mijn vrouw de prop om. Ons ponymeisje aarzelt eerst om haar mond open te doen, maar een stevige greep op haar kaak haalt haar snel over. Ons paardje kan niet meer praten. De prop zit strak en stevig.
Maar mijn vrouw is nog niet tevreden. Ze haalt de struisvogelveren hoofdtooi uit de kast en maakt hem vast aan de knevel. Nu lijkt ons ponymeisje bijna op een echt paard. Maar belangrijke details ontbreken nog. De laarzen.
Wij hebben een grote selectie in alle mogelijke maten. Onze jongedame heeft duidelijk kleine voeten. Ik trek haar op aan haar gebonden armen en mijn vrouw doet haar de laarzen aan. Ze gaan tot halverwege de dij en hebben heerlijk hoge hakken.
Een eerste run in het Ponymeisje Harnas
Terwijl mijn vrouw de laarzen aantrekt, kan ik mijn ogen laten dwalen over ons nieuwe meisje. Het lichaam is bijna vlekkeloos. Mooie, vrouwelijke rondingen, de borsten niet te groot en niet te klein, Het gezicht ook mooi gesneden, zij het een beetje vervormd door de knevel. En het lange donkere haar komt prachtig overeen met de veren op haar hoofd.
Het klikt. Ik haal mezelf uit mijn gedachten. Mijn vrouw heeft een leiband aan de knevel vastgemaakt en leidt ons ponymeisje nu terug de grote zaal in. Hier hebben we niet alleen de ruimte, maar ook de beste akoestiek. En fouten in de opeenvolging van stappen zijn altijd beter te horen dan te zien.
Dus nu begint de training. En ik liet mijn gedachten afdwalen. Want het is niet bijzonder spannend of interessant. Alleen het geluid van de stappen op de vloer begeleidt me. Terwijl ik dagdroom, werken mijn liefje en ons ponymeisje aan de bewegingen. Ik merk hoe de passen ritmischer worden en richt mijn aandacht weer op beide vrouwen.
Ons ponymeisje heeft een goed gevoel voor ritme. Ze tilt haar benen bijna in de perfecte hoek op en doet ze goed. Vooruit werkt al uitstekend, achteruit geeft nog een paar problemen. We zullen snel zien hoe goed onze pony kan werken. Ik heb het karretje vroeg in de ochtend klaargemaakt.
Ons ponymeisje wordt uitgerust
Het lijkt erop dat mijn vrouw blij is met haar werk. Ze geeft me een teken en ik ga terug naar de twee vrouwen. Tijd om onze pony klaar te maken voor de eerste rit. Ik pak het Ponygirl Harnas en laat mijn vrouw het onze ponygirl omdoen. Brede leren riemen lopen nu over heupen en dijen.
De oogjes aan de zijkanten houden straks de slede vast. Maar er ontbreekt nog één klein detail voor het perfecte ponymeisje. Mijn vrouw neemt de leiband weer en trekt onze pony naar de tafel. Ze stoot haar dijen tegen de rand. Maar mijn vrouw is nog niet tevreden. Ze blijft aan de lijn trekken tot onze pony met haar bovenlichaam op de tafel ligt.
Ze geeft me een teken. Ik weet wat ze wil. Op tafel ligt een tube glijmiddel en de plug met de mooie paardenstaart. Ze heeft een kleine stekker gekozen. Dus ik denk dat ik voorzichtig moet zijn. Ik smeer eerst de plug in en doe dan een flinke klodder glijmiddel op mijn vingers.
Zonder waarschuwing, smeer ik de crème tussen haar billen. Ze worden onmiddellijk gespannen als de aanraking wordt opgemerkt. Maar ik kan en wil daar geen rekening mee houden. Onze pony moet mooi zijn. Dus dring ik voorzichtig met mijn vinger in de strakke ring van spieren en smeer de crème.
Ook hier voel ik eerst kramp, maar dan gaat het verrassend snel over. Dat is goed. Dus ik trek mijn vinger terug en stop de stekker erin. Ik druk slechts lichtjes en wacht tot de rozet zich langzaam weer opent.
Met lichte druk duw ik de plug dieper en dieper tot hij vanzelf op zijn plaats glijdt. Een snelle ruk aan de staart is genoeg voor mij om te controleren. De stekker past perfect. Ik knik naar mijn vrouw en zij helpt ons ponymeisje om op te staan.
Een eerste ritje in de frisse lucht
Ons eigendom is groot en niet zichtbaar. Een factor die altijd in ons voordeel werkt bij het trainen van onze ponymeisjes. Het grindpad knarst onder onze voetstappen als mijn vrouw ons ponymeisje aan de lijn naar de kar leidt. Een kleine enkele wagon met slechts één zitplaats.
Meer dan genoeg voor een jonge dame in opleiding. Met behendige vingers wordt ons ponymeisje met haar tuigje aan de kar vastgemaakt. Er is ook een langere riem aan de mondknevel bevestigd. Op deze manier kan mijn vrouw de controle houden, zelfs op de stoel. Het is zonnig en warm, dus ons ponymeisje zal het niet koud hebben als ze werkt.
Mijn vrouw neemt plaats op de rijtuigstoel met het lood in haar hand. Je merkt meteen dat ons ponymeisje nog niet goed met de situatie kan omgaan. Een ruk aan de riem en ze begint te bewegen. Maar er is niets over van de bewegingen die ze net geleerd heeft. Dus het is onvermijdelijk dat mijn vrouw naar de zweep grijpt.
Bijna speels suist hij door de lucht en slaat met een klap tegen de blote billen van het ponymeisje. Ze deinst terug. De knevel met het hoofdstel, echter, maakt de schreeuw onarticuleus. Ik hoor het mijn vrouw uitleggen. Nu gaan we verder. Langzaam wordt de opeenvolging van stappen weer regelmatig.
Ik geniet van de aanblik van de ritmisch rijzende en dalende dijen. Het kraken van het grind onder mijn hielen. De toenemende snelheid. Mijn vrouw maakt een rondje om onze tuin. Ze stoppen weer vlak voor me. Ons ponymeisje zweet en hijgt. Het was vermoeiend.
De borsten stijgen en dalen voor mijn ogen. Al een opmerkelijke prestatie voor de eerste dag. Mijn vrouw lijkt het ook lekker te vinden. Omdat ze ons ponymeisje met haar tuigje uit de auto haalt. Een rondje moet genoeg zijn voor vandaag. Maar het is mooi weer en het is tijd om wat meer plezier in de training te brengen.
Tegelijkertijd belonen en straffen
Mijn vrouw leidt ons ponymeisje rond de kar aan een leiband. Met een korte leiband is ze nu vastgebonden aan het wiel van de wagen. Voorover leunend, wacht ze op wat komen gaat. Mijn vrouw speelt met de zweep op de vrij bungelende borsten van de pony. Ik stap nu achter haar.
Een blik op mijn vrouw, een begrijpend knikje en ik bevrijd mijn beste stuk uit mijn broek. Ik doe een rubbertje om en penetreer van achteren tussen de strakke lippen van ons meisje. Omdat een goed paard een beloning verdient.
